نویسنده بازی Control از ایجاد یک ژانر عجیب در بازی های ویدیویی می گوید

همیشه بهترین داستان ها و مدیوم ها آن‌هایی بوده اند که خواننده خود را با سوالات زیادی تحت تاثیر قرار می دهند و آن‌ها را درگیر می کنند اما هیچ وقت جواب تمام سوالات را پیش روی خواننده نمی گذارند. برای نمونه چرا شخصیت مونا لیزا در آن تابلوی مشهور لبخند می زند؟ چه بر سر Dave Bowman در پایان سال 2001 آمد؟ یا اینکه قاتل زنجیره ای سه گانه چرا هیچ وقت کشف نشد؟

در مورد بازی های ویدیویی نیز چنین چیزی به مرور ایجاد شده است. بازی های ویدیویی در چند سال گذشته از روش های جدید داستان سرایی استفاده کرده اند و شاهد تجربه های به یادماندنی مانند Shadow of the Colossus و The Legend of Zelda و البته The Last of Us بودیم که همگی داستان های بسیار جذابی داشته اند به بازیکن اجازه داده اند تا خودشان آن فضاهای خالی و نامشخص داستان را پر کنند.

این دقیقا همان نوع از داستان سرایی است که استودیو Remedy Entertainment در بازی Control به دنبال آن بود. این شوتر سوم شخص چند ماه پیش به بازار عرضه شد و فعلا نیز یکی از پیشتازان نامزدی در جوایز رویداد The Game Awards است. اخیرا نویسنده داستان بازی در مورد دنیای آن صحبت کرده است و گفته است که بازیکنان سوالات زیادی می پرسند اما قرار نیست به همه آن‌ها جواب داده شود:

چیزی که واقعا در مورد ایده بازی Control جالب بود این است که ما یک ژانر عجیب ایجاد کردیم به صورتی که ما حالا با چیزهایی سر و کله می زنیم که به طور کامل نمی توانیم آن‌ها را درک کنیم. نمی توان خیلی راحت گفت که خب این جواب است و کل بازی در مورد این است. جدا از آن خودتان یک ایده کافی دارید که این بازی پیرامون چیست اما واقعا به طور کامل نمی توانید آن را درک کنید. اینکه تکه هایی از پازل را در اختیار داشته باشید اما نتوانید توضیح کافی برای خود ایجاد کنید. این چیزی است که من به آن علاقه داشتم و این کار نیز حس این را به بازیکن می دهد که من همه چیز را نمی توانم بفهمم.

خب زندگی همه ما را سردرگم می کند و همیشه جواب های دقیقی در زندگی وجود ندارد. من این را در هنر حس می کنم و تا جایی که همه چیز درست ساخته شده باشد، نیازی به پاسخ به همه چیز ندارید. برای ایجاد یک تعادل نیاز به محافظت زیادی است و این دقیقا چیزی است که ما در Control انجام دادیم.

نظر شما چیست؟

منبع: GamingBolt