بهترین بازی های Split-Screen چند نفره برای کامپیوتر

بازی‌های Split-Screen با صفحه‌نمایش تقسیم‌شده، این امکان را فراهم می‌کنند تا چند بازیکن به صورت همزمان، بر روی یک سیستم بازی کرده و لحظاتی هیجان‌انگیز، پر از رقابت یا همکاری را در کنار یکدیگر تجربه کنند. با پیشرفت تکنولوژی، بسیاری از تجربیات بازی به سمت پلتفرم‌های آنلاین و تجربه‌های چندنفره مجازی حرکت کرده‌اند، اما هنوز هم چیزی خاص و ناب در تجربه‌ی بازی کردن کنار یک دوست، روی یک صفحه‌نمایش وجود دارد.

کامپیوترهای شخصی، به عنوان یکی از قدرتمندترین و منعطف‌ترین پلتفرم‌های بازی، همواره میزبان مجموعه‌ای متنوع از بازی های چند نفره کامپیوتر بوده‌اند. با این حال، برخلاف کنسول‌هایی مانند Xbox یا PlayStation، بازی‌های Split-Screen برای PC کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. این کم‌توجهی ممکن است کاربران را به اشتباه بیندازد که چنین تجربه‌ای روی کامپیوتر ممکن نیست یا با چالش‌هایی روبرو خواهد شد. اما در واقع طی سال‌های اخیر، بازی‌سازان مستقل و حتی شرکت‌های بزرگ، عناوین فوق‌العاده‌ای را عرضه کرده‌اند که تجربه مورد نظر را به شکلی بی‌نقص روی کامپیوتر فراهم می‌کنند.

۱۰ بازی دو نفره که باید تجربه کنید؛ از اکشن تا معما

انتخاب بهترین بازی های Split-Screen برای کامپیوتر، نیازمند بررسی دقیق عناصر مختلفی مانند گیم‌پلی، گرافیک، قابلیت‌های شخصی‌سازی و سطح تعامل بین بازیکنان است. برخی از این بازی‌ها با تمرکز بر همکاری (Co-op) طراحی شده‌اند و برخی دیگر رقابت مستقیم را در اولویت قرار داده‌اند. با توجه به تنوع ژانرها، هر نوع سلیقه‌ای می‌تواند بازی مناسبی در این فهرست بیابد. این تنوع، بازی‌های این چنینی را به گزینه‌ای ایده‌آل برای جمع‌های دوستانه، مهمانی‌ها و حتی تجربه‌های خانوادگی تبدیل کرده است.

در این مقاله، نگاهی عمیق و تخصصی خواهیم داشت به برترین بازی های Split-Screen چندنفره برای کامپیوتر که در سال‌های اخیر توانسته‌اند توجه کاربران را به خود جلب کنند. هدف ما این است که با معرفی این بازی‌ها، به شما کمک کنیم تا بهترین تجربه‌ی چندنفره آفلاین را روی کامپیوتر شخصی خود داشته باشید؛ تجربه‌ای که نه‌تنها سرگرم‌کننده، بلکه یادآور لذت‌های ناب بازی‌های گروهی کلاسیک نیز خواهد بود.

1) Rayman Legends

Rayman Legends یکی از درخشان‌ترین نمونه‌ها در میان بازی های چند نفره کامپیوتر است که با طراحی بصری چشم‌نواز، موسیقی فوق‌العاده و گیم‌پلی روان، تجربه‌ای بی‌نقص از بازی چندنفره را روی کامپیوتر ارائه می‌دهد. این بازی با پشتیبانی کامل از حالت Split-Screen و قابلیت بازی تا چهار نفر به‌صورت همزمان، محیطی پرجنب‌وجوش و شاداب را فراهم می‌کند که مناسب تمامی رده‌های سنی است. هر مرحله با دقت و خلاقیتی خاص طراحی شده که همگی مخاطب را درگیر کرده و حس هماهنگی و همکاری بین بازیکنان را به سطحی بالاتر می‌برند.

تفاوت عمده‌ی این عنوان با بسیاری از پلتفرمرهای دیگر، در نحوه‌ی اجرای روان حرکات و تعامل میان شخصیت‌هاست. در حالی‌ که مکانیک‌ها ساده به نظر می‌رسند، هماهنگی بین بازیکنان نقش تعیین‌کننده‌ای در عبور از مراحل پیچیده دارد. در برخی نقاط، کمک به‌یکدیگر برای نجات دادن هم‌تیمی‌ها یا رسیدن به مسیرهای مخفی امری ضروری است. همین ویژگی باعث شده که بازی نه صرفاً یک تجربه‌ی فردی، بلکه سفری گروهی و پر از لحظه‌های بامزه و هیجان‌انگیز باشد.

حس شوخ‌طبعی بازی در تمام جنبه‌ها جریان دارد. از طراحی شخصیت‌ها و دشمنان تا انیمیشن‌های طنزآمیز و ریتم پرانرژی مراحل، همه‌چیز با هدف ایجاد فضای سرگرم‌کننده و دوستانه طراحی شده است. این اثر، بدون وابستگی به دیالوگ‌های سنگین یا داستانی پیچیده، به کمک زبان جهانی موسیقی و حرکت، بازیکن را به دنیایی پویا می‌برد که خروج از آن دشوار است.

اگر به‌دنبال عنوانی هستید که بدون نیاز به اینترنت، در کنار دوستانتان روی یک سیستم لذت ببرید و در عین حال سطحی از چالش و مهارت را نیز تجربه کنید، Rayman Legends یکی از بهترین انتخاب‌ها خواهد بود. اثری که هر بار تجربه‌اش، حتی اگر مرحله‌ای را از قبل بشناسید، می‌تواند پر از خنده و هیجان باشد.

2) Overcooked 2

Overcooked 2 ترکیب بی‌نظیری‌ست از هرج‌ومرج کنترل‌شده، همکاری گروهی، و لحظاتی پر از خنده و فریاد! این بازی آشپزی که در ظاهر ساده به نظر می‌رسد، به‌سرعت تبدیل به یکی از چالش‌برانگیزترین تجربه‌های چندنفره می‌شود. بازیکنان باید در محیط‌هایی عجیب و گاه دیوانه‌وار، با زمان رقابت کرده، غذا آماده کنند، سفارش‌ها را تحویل دهند و در عین حال از برخورد با موانع یا سقوط از سکوها جلوگیری کنند. هر مرحله قانون خودش را دارد و این یعنی حتی کوچک‌ترین اشتباه می‌تواند نتیجه‌ی یک بازی کامل را دگرگون کند.

بر خلاف بسیاری از بازی های چند نفره کامپیوتر، در این بازی همکاری واقعی اهمیت پیدا می‌کند. هر بازیکن مسئول بخشی از کار است و موفقیت در گروه، زمانی اتفاق می‌افتد که همه به هماهنگی برسند. گاهی لازم است بدون صحبت، از حرکات هم‌تیمی‌ها نقشه‌ی بعدی را بفهمید. در این‌جا، واکنش سریع و تفکر گروهی کلید عبور از مراحل پیچیده‌تر است.

طراحی مراحل به‌گونه‌ای انجام شده که خلاقیت و غافل‌گیری در هسته‌ی آن قرار دارد. آشپزخانه‌هایی که روی بالن، قایق یا حتی در بعدهای جادویی قرار دارند، مرز میان تخیل و منطق را محو می‌کنند. همین ویژگی‌ها باعث می‌شوند هر مرحله تازگی داشته باشد و بازیکنان مجبور شوند استراتژی‌های تازه‌ای را برای موفقیت پیدا کنند.

3) A Way Out

A Way Out تجربه‌ای داستان‌محور است که به‌طور کامل بر پایه همکاری دو نفره طراحی شده است. روایت داستانی آن حول محور دو زندانی به نام‌های وینسنت و لئو می‌چرخد که تصمیم به فرار از زندان و ادامه‌ی مسیرشان در دنیایی پرخطر می‌گیرند. روند بازی با تمرکز بالا روی داستان، شخصیت‌پردازی و تعامل دو نفره، حس سینمایی خاصی به تجربه می‌دهد و بازیکن را درگیر روابط و تصمیم‌گیری‌هایی می‌کند که مستقیماً بر نتیجه‌ی ماجرا تأثیر می‌گذارند. هیچ بخش جداگانه‌ای از این بازی را نمی‌توان تنها انجام داد و تمام لحظات آن به همکاری تنگاتنگ میان دو بازیکن وابسته است.

در جریان بازی، هر دو شخصیت مسیرهای متفاوت اما مرتبطی را طی می‌کنند. ممکن است یک بازیکن مشغول پرت‌کردن حواس نگهبان باشد، در حالی‌که دیگری از پشت سر به‌دنبال کلید فرار می‌گردد. همین تفاوت در نقش‌ها باعث می‌شود هر صحنه حالت سینمایی پیدا کند و زاویه دید هر بازیکن به شکلی خاص و منحصربه‌فرد تنظیم شود. بخش‌هایی از بازی به صورت هم‌زمان اما نابرابر اتفاق می‌افتد و همین موضوع تنوع بصری و روانی خاصی به تجربه می‌بخشد که در کمتر بازی چندنفره‌ای دیده می‌شود.

تنش‌ و هیجان در بازی تدریجی و باورپذیر است. بخش‌های اکشن، تعقیب‌وگریز، مخفی‌کاری و حتی صحنه‌های احساسی، همگی با مشارکت مستقیم هر دو بازیکن روایت می‌شوند. هیچ‌کدام از لحظات بازی به صورت خودکار یا سینمایی کامل اجرا نمی‌شود و همیشه نیاز به مشارکت فعال از هر دو طرف وجود دارد، حتی در صحنه‌هایی که تمرکز روی دیالوگ‌ها و تصمیم‌گیری است. همین عنصر مشارکت مداوم، تجربه‌ی بازی را زنده نگه می‌دارد و باعث می‌شود مخاطب از ابتدا تا پایان درگیر باشد.

A Way Out نه به‌عنوان یک بازی کلاسیک Split-Screen، بلکه به‌عنوان الگویی تازه در طراحی بازی‌های دونفره قابل تحلیل است. این عنوان به‌خوبی نشان می‌دهد که تعامل انسانی در بازی‌ها چگونه می‌تواند بستر داستان‌گویی و طراحی مرحله را متحول کند. کسانی که به دنبال تجربه‌ای متفاوت و عمیق در کنار دوستانشان هستند، با این بازی مواجهه‌ای خواهند داشت که شاید تنها یک بار در زندگی تکرار شود.

4) Outward

Outward اثری‌ است که مرز میان بقا، ماجراجویی و نقش‌آفرینی کلاسیک را با دیدگاهی متفاوت ترسیم می‌کند. این بازی نه به دنبال ساده‌سازی است، نه قصد دارد بازیکن را با قدرت‌های خارق‌العاده غافلگیر کند. برعکس، بازیکن را به دل دنیایی خشن و بی‌رحم می‌برد که در آن همه‌چیز، حتی ابتدایی‌ترین تصمیم‌ها، می‌تواند پیامدی جدی داشته باشد. تجربه‌ی دونفره‌ از همان ابتدا یک ماجراجویی واقعی را به جریان می‌اندازد. هیچ مسیر ازپیش‌تعیین‌شده‌ای وجود ندارد و همین آزادی عمل مطلق، تعامل میان دو بازیکن را به‌نوعی رفاقت پایدار و همراهی استراتژیک تبدیل می‌کند که با هر گام عمیق‌تر می‌شود.

مکانیک‌های بازی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که روی محدودیت‌ها تأکید دارند. برای مثال، شخصیت‌ها نیاز به استراحت، تغذیه و درمان دارند و کوچک‌ترین غفلت می‌تواند مرگ را به همراه داشته باشد. زمانی که دو نفر کنار هم بازی می‌کنند، تقسیم وظایف به یکی از کلیدی‌ترین عوامل بقا تبدیل می‌شود. یکی می‌تواند در نقش جادوگر عمل کند، دیگری تمرکز خود را روی مبارزه با سلاح سرد بگذارد. اما فراتر از نقش‌ها، چیزی که بازی را خاص می‌کند، حضور همیشگی خطر است. هر نبرد، هر سفر شبانه و هر غار تاریک، مستلزم برنامه‌ریزی و اعتماد متقابل است.

شکست در یک مأموریت به معنای تکرار مرحله نیست و نتیجه‌ی آن باید پذیرفته شود. این رویکرد، زمانی که در قالب دو نفره تجربه می‌شود، عمق احساسی بیشتری پیدا می‌کند. گاهی لازم است یکی از بازیکنان به تنهایی راه نجاتی بیابد تا دیگری را از مرگ نجات دهد، یا بالعکس، هر دو درگیر شرایطی شوند که تنها راه رهایی، ترک یکی توسط دیگری‌ست. در چنین لحظاتی، بازی فراتر از سرگرمی عمل می‌کند و به تجربه‌ای انسانی نزدیک می‌شود.

برای کسانی که از بازی‌های معمول خسته شده‌اند و به دنبال تجربه‌ای اصیل، چالش‌برانگیز و مشارکتی می‌گردند، Outward انتخابی قابل تأمل است. این بازی، با تمام دشواری‌ها و سخت‌گیری‌هایش، پاداش‌هایی می‌دهد که از جنس رضایت درونی و حس واقعی پیشرفت هستند. تجربه‌ی دونفره‌ی آن، چیزی فراتر از گذراندن وقت است؛ سفری است که هم‌سفر می‌خواهد و صبر!

5) LEGO Batman 2

LEGO Batman 2: DC Super Heroes تجربه‌ای سرشار از شوخ‌طبعی و همکاری پرجنب‌وجوش است. این بازی به‌خوبی طرفداران جهان دی‌سی را جذب می‌کند و برای طیف وسیعی از بازیکنان با سن و مهارت‌های مختلف قابل دسترس است. ساختار همکاری آن به‌گونه‌ای طراحی شده که دو بازیکن می‌توانند به صورت همزمان در محیط جهان‌باز بازی حرکت کنند، بی‌آنکه حتماً در یک منطقه بمانند. همین قابلیت، حس آزادی و کاوش را افزایش داده و سطح تعامل بازیکنان را فراتر از تنها همراهی در یک مسیر مشخص می‌برد.

در این نسخه، شخصیت‌های مشهور دنیای DC به داستان وارد می‌شوند که هر یک با توانایی‌های منحصر‌به‌فرد خود در حل پازل‌ها و مبارزه‌ها نقش دارند. بازی این اجازه را می‌دهد که بازیکنان نقش‌های مختلف را تجربه کنند و در مواقع بحرانی با هماهنگی، مراحل پیچیده را پشت سر بگذارند. طراحی مراحل به شکلی هوشمندانه انجام شده که هم مناسب کودکان باشد و هم برای بزرگ‌ترها جذابیت کافی داشته باشد.

بخش داستانی بازی با طنز خاص لگو روایت می‌شود؛ دیالوگ‌ها سبک و شوخ هستند، در حالی‌که داستان از تهدیدی بزرگ برای شهر گاتهام سخن می‌گوید. حضور لکس لوتر و جوکر به‌عنوان دشمنان اصلی، فرصت‌هایی برای موقعیت‌های کامیک و در عین حال پرتنش فراهم می‌کند. هر مرحله ترکیبی‌ست از اکشن و معما که همکاری میان دو بازیکن را لازم دارد. یکی باید اهرمی را فعال کند، دیگری از دیوار بالا برود و سپس هر دو باهم راه تازه‌ای برای ادامه مسیر باز کنند.

LEGO Batman 2 از آن دسته عناوینی است که نشان می‌دهد بازی‌های خانوادگی می‌توانند عمیق، سرگرم‌کننده و از نظر طراحی، هوشمندانه باشند. Split-Screen در این بازی صرفاً یک ویژگی جانبی نیست، بلکه بخشی اساسی از هویت آن است. برای کسانی که به دنبال تجربه‌ای سرگرم‌کننده، رنگارنگ و پر از ارجاعات دوست‌داشتنی به دنیای ابرقهرمانان هستند، این بازی می‌تواند نقطه‌ی آغاز مناسبی برای ماجراجویی دو نفره در دنیای لگو باشد.

6) Blur

Blur عنوانی است که سبک مسابقه‌ای را با عناصر آرکید و نبردهای پرهیجان ترکیب می‌کند؛ نتیجه‌اش یک تجربه‌ی چندنفره‌ی کاملاً آدرنالینی است که در حالت چندنفره به اوج می‌رسد. برخلاف بسیاری از بازی‌های ریسینگ که تمرکزشان بر شبیه‌سازی دقیق رانندگی است، بلور مسیری متفاوت را انتخاب کرده و سرعت را با مکانیک‌های مبارزه‌ای ترکیب کرده است. هر خودرو مجهز به سلاح‌هایی است که در مسیر مسابقه جمع‌آوری می‌شود. این سیستم مبارزه، مسابقه‌ها را غیرقابل‌پیش‌بینی، پویا و تا حد زیادی هیجان‌انگیز می‌کند، به‌خصوص زمانی که چهار نفر کنار هم وارد میدان می‌شوند.

همچنین برنده‌ شدن تنها به سرعت وابسته نیست؛ مدیریت زمان حمله، استفاده هوشمندانه از آیتم‌ها، و حتی انتخاب لحظه مناسب برای دفاع از خود، همگی نقش تعیین‌کننده‌ای دارند. در حالت Split-Screen، این المان‌ها بیشتر خودشان را نشان می‌دهند، چون بازیکن مستقیماً واکنش رقیبش را می‌بیند و تصمیمات لحظه‌ای می‌توانند مسیر بازی را کاملاً عوض کنند. تعامل انسانی در چنین فضایی عمق بیشتری پیدا می‌کند و فضای رقابتی، به تجربه‌ای مملو از فریاد، خنده و گاهی حتی انتقام دوستانه تبدیل می‌شود.

طراحی پیست‌ها متنوع و دیدنی است. تمامی محیط‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که هم از نظر بصری جذاب باشند و هم فرصت‌های تاکتیکی برای حمله یا فرار در اختیار بازیکنان قرار دهند. گرافیک بازی هم در زمان خودش چشمگیر بود و هنوز هم در حالت‌های مختلف، وضوح و سرعت مناسبی ارائه می‌دهد. موسیقی الکترونیک سریع و جلوه‌های صوتی انفجار و برخورد، ضرباهنگی پرتنش به بازی می‌دهند که با فضای رقابتی آن به‌خوبی هماهنگ است.

Blur برای افرادی که به دنبال مسابقه‌ای متفاوت، پرانرژی و پر از لحظه‌های غیرمنتظره هستند، یکی از بهترین انتخاب‌ها در میان بازی های Split-Screen محسوب می‌شود. این عنوان حتی با گذشت سال‌ها، همچنان می‌تواند مهمانی‌های دوستانه را به میدان جنگی پرسرعت تبدیل کند که در آن مهارت و فرصت‌طلبی به یک اندازه اهمیت دارند.

7) Gears Of War 4

Gears of War 4 تلفیقی‌ست از خشونت خام، اکشن سینمایی و همکاری نظامی که در کنار هم تجربه‌ای پرتنش و قدرتمند خلق می‌کنند. این نسخه با حفظ هسته‌ی گیم‌پلی سری، عناصر تازه‌ای را به فرمول همیشگی اضافه کرده که هم برای هواداران قدیمی جذاب است و هم برای تازه‌واردها قابل فهم خواهد بود. مهم‌تر از همه، قابلیت بازی هم‌زمان دو نفره در یک سیستم باعث می‌شود هیجان درگیری‌های تاکتیکی، رنگ تازه‌ای به خود بگیرد. زمانی‌که بازیکنان در کنار هم پشت موانع پناه می‌گیرند، هماهنگ شلیک می‌کنند و یکی‌یکی دشمنان را پاک‌سازی می‌کنند، بازی به سطحی از همکاری می‌رسد که فقط از دل تعامل مستقیم به‌دست می‌آید.

در این نسخه، با ورود شخصیت‌های جدید مثل JD Fenix و Kait، روایت داستان حال‌وهوایی تازه پیدا کرده است. هرچند خشونت، بارزترین ویژگی این جهان باقی مانده، اما داستان حالا انسانی‌تر است. وقتی دو بازیکن در کنار هم در جریان روایت قرار می‌گیرند، تصمیم‌گیری‌ها و لحظات احساسی عمق بیشتری پیدا می‌کند. این درگیری نه فقط با دشمنان مسلح، که گاهی با ترس و تردید شخصیت‌ها همراه است. این تجربه، زمانی‌که با یک هم‌تیمی واقعی تقسیم شود، جنبه‌ای احساسی‌تر از همیشه پیدا می‌کند.

مبارزات سنگر به سنگر، شلیک‌های دقیق و تاکتیک‌محور و نبرد با موجوداتی وحشی و غیرقابل‌پیش‌بینی، همه باعث شده‌اند این عنوان در میان بازی های چند نفره کامپیوتر جایگاه ویژه‌ای داشته باشد. وقتی دو بازیکن وظایف را تقسیم کرده و هم‌زمان عمل می‌کنند، نتیجه‌ای خلق می‌شود که کارآمدتر و رضایت‌بخش‌ است. ارتباط فیزیکی و آنی بین دو بازیکن نیز باعث می‌شود استراتژی‌ها قابل لمس‌تر و اجرا دقیق‌تر باشند.

8) Portal 2

Portal 2 تعریف همکاری را به سطحی کاملاً متفاوت می‌برد؛ نه با شلیک‌های مداوم یا انفجارهای پرزرق‌وبرق، بلکه با معماهایی که ذهن را به چالش می‌کشند و راه‌حل‌های خلاقانه‌ای می‌طلبند. در بخش چندنفره‌ی بازی، دو بازیکن در قالب ربات‌های تست، در محیطی علمی و کنترل‌شده، به حل پازل‌هایی می‌پردازند که بدون هماهنگی کامل، غیرقابل عبور خواهند بود. مسیر پیش‌رو همیشه مشخص نیست، اما با ترکیب درک فضا، زمان‌بندی و ایده‌پردازی دو نفره، راه‌حل‌ها یکی‌یکی از دل پیچیدگی بیرون می‌آیند. ایجاد ارتباط فکری پیوسته میان دو ذهن، تجربه‌ای می‌سازد که به‌شکل عجیبی عمیق و فراموش‌نشدنی است.

در حالی‌که پازل‌ها با پیشروی بازی پیچیده‌تر می‌شوند، رابطه بین دو بازیکن نیز به‌نوعی شکل می‌گیرد که فراتر از صرفاً فشار دادن دکمه‌ها یا پرتاب پرتال‌ها است. اعتماد، تمرکز و گاهی حتی سکوت هماهنگ بین دو نفر، بخشی جدانشدنی از حل معماها می‌شود. لحظه‌هایی هست که یک بازیکن باید بی‌درنگ خودش را فدا کند تا دیگری از مرحله عبور کند، یا اینکه یکی باید کاملاً به درک هم‌تیمی‌اش از هندسه‌ی فضا اعتماد کند تا مسیر حل‌شده به نتیجه برسد. سطح بالا از همکاری ذهنی، به‌ندرت در بازی‌های چندنفره دیده می‌شود، آن‌هم با این دقت و خلاقیت طراحی که بسیار قابل تحسین است.

بخش چندنفره‌ی بازی کاملاً جدا از بخش تک‌نفره‌اش طراحی شده، با مراحل اختصاصی و روندی که به‌طور خاص برای بازی دونفره ساخته شده می‌شود. طراحی مراحل درخشان بوده و همچنین نوآوری در نحوه‌ی ارائه‌ی اطلاعات و تعامل بین بازیکنان هم با دقتی مثال‌زدنی انجام شده است. ابزارهایی مثل اشاره‌گرهای بصری، شمارش معکوس هم‌زمان و قابلیت تعیین نقطه پرش، همه به تقویت همکاری کمک می‌کنند بی‌آن‌که حس درگیری با سیستم پیچیده‌ای را القا کنند. این طراحی مینیمال و هوشمندانه، مسیر را برای تمرکز صرف بر خلاقیت و هماهنگی هموار می‌کند.

Portal 2 تجربه‌ای‌ست که نشان می‌دهد بازی دونفره الزاماً نباید پر از اکشن باشد تا نفس‌گیر شود. این بازی به‌جای واکنش سریع، تفکر عمیق می‌طلبد. برای کسانی که به دنبال تجربه‌ای متفاوت، باظرافت و در عین حال قدرتمند در همکاری دونفره هستند، این بازی یک انتخاب عالی است.

9) Sonic & All-Stars: Racing Transformed

Sonic & All-Stars: Racing Transformed یکی از جذاب‌ترین تجربه‌های مسابقه‌ای در دنیای بازی‌های ویدئویی به شمار می‌آید. این عنوان در ادامه‌ی روند موفقیت‌آمیز بازی‌های مسابقه‌ای کلاسیک مانند ماریوکارت شکل گرفته و با گرافیک رنگارنگ، گیم‌پلی متنوع و شخصیت‌های دوست‌داشتنی، توجه بسیاری از گیمرها را به خود جلب کرده است. در این بازی، شخصیت‌های معروف دنیای سگا در مسیرهایی هیجان‌انگیز با وسایل نقلیه‌ای که می‌توانند به شکل قایق، ماشین و هواپیما تغییر شکل دهند، به رقابت می‌پردازند.

هر پیست دارای ویژگی‌های منحصر به فردی‌ست که بازیکن را وادار می‌کند استراتژی خاص خود را به کار گیرد. تغییر ناگهانی مسیرها، برخورد با موانع متحرک و نیاز به کنترل وسایل در سه حالت مختلف، چالشی فراتر از یک بازی مسابقه‌ای ساده به همراه دارد. بازیکن‌ها باید توانایی واکنش سریع و سازگاری با شرایط متغیر بازی را داشته باشند تا بتوانند بر رقبای سرسخت خود پیروز شوند.

شخصیت‌های بازی از عناوین مختلف سگا برگرفته شده‌اند و این موضوع حس نوستالژی لذت‌بخشی را برای بازیکنان قدیمی ایجاد می‌کند. همچنین تنوع کاراکترها سبب می‌شود هر بازیکن بتواند شخصیت مورد علاقه‌اش را انتخاب کرده و سبک رانندگی مخصوص خود را دنبال کند. سیستم پیشرفت بازی و امکان ارتقاء وسایل نقلیه نیز لایه‌ای عمیق‌تر به تجربه‌ی کلی اضافه می‌کند.

از نظر گرافیکی و موسیقی، بازی تجربه‌ای شاد، پرانرژی و چشم‌نواز ارائه می‌دهد. نورپردازی‌ها، افکت‌های تصویری و طراحی محیط‌ها با دقت بالایی صورت گرفته و موسیقی متن با فضای پرهیجان بازی هم‌خوانی دارد. ترکیب این عناصر بازی را به عنوانی سرگرم‌کننده برای تمام سنین تبدیل کرده که می‌تواند ساعت‌ها سرگرمی در کنار دوستان یا به صورت انفرادی فراهم کند.

10) Divinity: Original Sin 2

Divinity: Original Sin 2 تجربه‌ای منحصربه‌فرد از نقش‌آفرینی کلاسیک را به بازیکنان ارائه می‌دهد که در آن، آزادی انتخاب و عمق داستانی حرف اول را می‌زند. این بازی، که توسط استودیوی بلژیکی Larian Studios ساخته شده، توانسته استانداردهای تازه‌ای برای سبک نقش‌آفرینی تعریف کند و مرزهای تعامل بازیکن با جهان بازی را گسترش دهد. با بهره‌گیری از روایتی چندشاخه، سیستم مبارزات تاکتیکی و طراحی محیطی دقیق، این بازی مخاطب را از همان لحظات آغازین، غرق در ماجراجوی پیچیده و جذاب می‌کند.

هر شخصیت قابل بازی، گذشته، انگیزه و اهداف خاص خود را دارد که در طول داستان به‌مرور آشکار می‌شود. تصمیماتی که بازیکن در طول بازی می‌گیرد، بر روابط میان شخصیت‌ها اثر می‌گذارد و همچنین مسیر داستانی را به طرز چشمگیری تغییر می‌دهد. به‌کارگیری چنین سیستمی باعث می‌شود هر بار تجربه‌ی بازی، متفاوت و شخصی باشد.

گیم‌پلی نیز با تلفیق مبارزات نوبتی تاکتیکی و تعامل فعال با محیط پیرامون، سطحی از استراتژی را می‌طلبد که در بسیاری از عناوین مشابه کمتر دیده می‌شود. امکان بهره‌برداری از عناصر طبیعی مانند آتش، آب و الکتریسیته در جریان نبردها، بعدی تازه به درگیری‌ها می‌افزاید. این ویژگی، بازیکن را تشویق می‌کند تا فراتر از روش‌های معمول فکر کند و با خلاقیت به چالش‌ها پاسخ دهد.

داستان Divinity: Original Sin 2 در سرزمینی به نام Rivellon جریان دارد، جایی که جادو هم مایه‌ی ترس است و هم سرچشمه‌ی قدرت! شما در نقش یک جادوگر وارد بازی می‌شوید، فردی که به‌خاطر استفاده از این جادو تحت تعقیب است، اما به‌زودی درمی‌یابید که سرنوشت بزرگ‌تری در انتظارتان است. پس از فرار از اسارت و سفر در سرزمین‌های متنوع، باید میان انتخاب‌هایی پیچیده در اخلاق، قدرت و اعتماد تصمیم بگیرید؛ انتخاب‌هایی که نه‌فقط بر سرنوشت شخصیت شما بلکه بر آینده‌ی کل جهان اثر می‌گذارند. روایت بازی سرشار از توطئه و لحظاتی تأثیرگذار است که به‌واسطه‌ی نوشتار قوی و تعاملات پویا با شخصیت‌ها جان می‌گیرد.

جمع بندی

در نهایت، تجربه‌ی بازی های Split-Screen روی یک سیستم چیزی فراتر از صرفاً اشتراک صفحه‌نمایش است؛ این سبک از بازی کردن، فرصتی برای تعامل واقعی، همکاری مستقیم و شکل‌گیری لحظاتی‌ست که در حافظه‌ی جمعی می‌ماند. نکته‌ای که این آثار را متمایز می‌کند، نه صرفاً گرافیک یا گیم‌پلی، بلکه توانایی آن‌ها در خلق ارتباط انسانی از طریق بازی است، ارتباطی که گاهی به اندازه‌ی خود بازی مهم و معنا‌دار می‌شود. این تجربه‌ها ثابت می‌کنند که بازی کردن کنار یکدیگر، همچنان یکی از ناب‌ترین اشکال سرگرمی در دنیای دیجیتال باقی مانده است.