بررسی کوتاه: Marvel’s Avengers به دنبال تکرار مسیر Anthem

به‌تازگی نسخه بتا بازی Marvel’s Avengers منتشرشده است و محتوای زیادی را در اختیار افرادی که بازی را پیش‌خرید کرده‌اند قرار داده است. این محتوا به‌اندازه‌ای نیست که بتواند من را در مورد این بازی ابرقهرمانی با بودجه بالا قانع کند.

این صحنه را تصور کنید: شما داخل رستوران نشسته‌اید و گران‌ترین غذای موجود در منو را سفارش می‌دهید. بگذارید بگویم استیک واگیو که صدها دلار قیمت دارد. سفارش شما به دست سرآشپز می‌رسد و پس‌ازآنکه غذا پخته می‌شود و به دست شما می‌رسد، می‌بینید که نتیجه نهایی کاملاً با تصور شما فرق داشته است. چیزی در این میان فراموش‌شده است. این غذای گران‌قیمتی است که باید باحوصله و دقت زیاد پخته شود اما چیزی در مورد آن اشتباه انجام‌شده است.

اونجرز چندان ربطی به گوشت گوساله ندارد اما استیکی که از آن حرف زدیم دقیقاً همان Marvel’s Avengers است. بازی که توسط استودیو Crystal Dynamics پخته شده اس و Square Enix آن را منتشر خواهد کرد. اسم‌های بزرگی پشت سر تولید بازی هستند. در دنیای بازی‌های ویدیویی، این تیم‌ها به همراه یک بودجه هنگفت همان سرآشپز معروف رستوران مثال ما هستند.

باید گفت بازی Marvel’s Avengers زیبا، گسترده و البته گران قیمت است. ساخت این بازی نیاز به بودجه زیادی دارد. وقتی‌که با ابرقهرمان‌های معروف در حال جنگ با دشمن هستید، انیمیشن های بسیار روانی نمایش داده می‌شوند که توسعه آن کار بسیار زیاد و بودجه بالایی می‌خواهد. جزئیات بازی آن‌قدر خوب کارشده است که گرفتن دسته بازی، حس خوبی به شما منتقل خواهد کرد.

بازی درعین‌حال چندان حس قدرت را به شما منتقل نمی کند. بخش بزرگی از گیم پلی به مبارزه با دشمنان کوچک و ضعیف تعلق دارد و البته خود ابرقهرمان‌ها هم چندان قدرتمند نیستند. برای نمونه، از بین بردن حریف کوچکی نیاز به سه ضربه از چکش ثور دارد یا اینکه هالک به‌راحتی از سوی دشمن ضربه می‌خورد. اما چرا باید چنین گیم پلی توسعه داده شود؟ بازی‌های ویدیویی نیاز به چالش مداوم دارند تا دوپامین در مغز ترشح شود و شما به ادامه بازی ترغیب شوید.

هیروهای بازی Marvel’s Avengers ظاهر بسیار زیبایی دارند و در حین عمل به‌خوبی حرکت می‌کنند و سیستم‌های مختلفی به‌منظور ارائه حس هیجان به‌کاررفته است اما من هنوز قانع نشده‌ام. باتجربه بازی به این نکته پی خواهید برد که المان‌های طراحی چندان خوب کار نشده‌اند. استودیو بارها گفته است که این بازی یک عنوان اکشن ماجراجویی سوم شخص است اما تجربه آن پر از المان‌های نقش‌آفرینی است و مدام باید آیتم‌های تازه‌ای به ابرقهرمان انتخاب‌شده اضافه کنید.

ده‌ها نوع زره وجود دارد که انتخاب آن‌ها روی ظاهر شخصیت هیچ تأثیری ندارد. این اسکین است که ظاهر شخصیت را تغییر می‌دهد و نسبت به گیرها هیچ‌گونه مزیتی ندارد و تنها شاهد اضافه شدن تعداد آن در سبد آیتم‌ها خواهید بود. تجربه بازی لحظات شیرینی برای طرفداران مارول ایجاد خواهد کرد اما به نظرم، نبود جهت گیری مشخص و عدم حضور روح کمیک‌های اصلی به آن ضربه زده است.

بازی در بسیاری از مواقع تنها به فشردن دکمه‌های پشت سر هم خلاصه می‌شود و هیچ حسی جز تکرار به بازیکن نخواهد داد. این در حالی است که وقتی به جای آیرون من بازی می‌کنید، باید حس قدرت را داشته باشید زیرا که شما یکی از کله خراب‌های موجود را در اختیاردارید که توانایی نابودی همه‌چیز را دارد. این در حالی است که چنین حسی هیچ‌گاه منتقل نمی‌شود.

مثال استیک را می‌توان در مورد بازی دیگری هم به کاربرد. Marvel’s Avengers به‌طور دقیق بازی‌های سرویس محور مانند Destiny و البته Anthem را بررسی کرده است. این بازی‌ها ازنظر بصری به بهترین شیوه ساخته می‌شوند و تعجب همه را برمی‌انگیزند اما نیازمند صرف صدها ساعت پشت سر هم برای به دست آوردن پیشرفت‌های جزئی هستند و بدون وجود بسته‌های الحاقی هم، بازی تجربه‌ای ناقص خواهد بود. اونجرزی که من تجربه کردم به‌هیچ‌عنوان دلیل مناسبی برای صرف صدها ساعت ندارد.

بازی دقیقاً مشابه زمان قبل از انتشار Anthem است. قدرت این بازی در مراحل تک نفره و داستانی یافت می‌شود و نسخه بتا من را با لحظات متفاوتی رها کرد: بعضی‌اوقات شگفت‌زده اما بیشتر اوقات نامطمئن ازآنچه می‌دیدم. امیدوارم نسخه نهایی بتواند شروع بهتری داشته باشد.

منبع: VG247