رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed بر اساس کیفیت

بعد از گذشت بیش از یک دهه از انتشار اولین نسخه، حال Assassin’s Creed به یک فرنچایز ترکیبی تبدیل شده است که شامل حداقل هفت اسپین آف، 9 رمان، 11 کمیک، یک فیلم با هنرنمایی مایکل فاسبندر و یک مجموعه تلویزیونی در حال ساخت است. این برند، به شدت فراگیر و آشنا است و مذهب را ناشی از خواندن اشتباه پیام‌های رمزگذاری شده از یک نژاد قدیمی و پیشرفته می‌داند. قرن‌هاست که نبردی پنهان، بین قهرمانان آزادی و کنترل شکل گرفته که بزرگ‌ترین رهبران و متفکران تاریخی زمین در رأس این نبرد هستند. اما به تصویر کشیدن این نبرد، همیشه بی‌نقص نبوده است و به همین دلیل در این مقاله تصمیم گرفتیم که به رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed بر اساس کیفیت بپردازیم.

رتبه بندی بهترین بازی‌ های Assassin’s Creed

به راحتی می‌توان فراموش کرد که این فرنچایز در ابتدا چقدر جسورانه بود و هنوز هم می‌تواند باشد. اگر قرار است فقط یک چیز را از این مقاله به خاطر بسپارید، بگذارید این باشد که دومین بازی Assassin’s Creed، با مشت‌های بازیکن به چهره پاپ به پایان رسید تا حقیقت یک تمدن فوق‌العاده پیشرفته و ماقبل بشری را بیان کند که مذهب کنونی جهان، بر اساس آن بنا شده است. بیایید لحظه‌ای در نظر بگیریم که از میان تمامی فرنچایزهای بازی‌های ویدئویی روی کره زمین، چگونه این مجموعه خاص درباره تئوری‌های توطئه بدبینانه، کمیکال و بحث‌برانگیز، به نوعی تبدیل به یک پدیده غالب شد.

بازی Assassin’s Creed Origins به‌عنوان ریبوتی برای این فرنچایز عمل کرد و بخش بزرگی از داستان اصلی فرنچایز را که یک روایت پیچیده در طول تاریخ بشریت را در بر می‌گرفت، پشت سر گذاشت. آیا این شروع تازه، چیزی بود که فرنچایز به آن نیاز داشت؟ شاید این سوالی باشد که هر کس، پاسخ متفاوتی به آن می‌دهد. سپس بازی Assassin’s Creed Odyssey با دنیایی بزرگ‌تر و تغییراتی در گیم‌پلی منتشر شد تا دنیای Origins را گسترش دهد.

حال انتشار Valhalla، فرصت خوبی برای رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed ایجاد کرده است زیرا Assassin’s Creed، با وجود همه ملودرام‌های جذاب و توطئه‌های نفوذناپذیرش، برخی از عجیب‌ترین، تأثیرگذارترین و جاه‌طلبانه‌ترین بازی‌های AAA را تولید کرده است. مجموعه‌ای که به تنهایی شامل دزدان دریایی، جنایت‌های سازمان‌یافته در دوران ویکتوریا، مجموعه‌ای کامل از هنرمندان مشهور دوره رنسانس، سیب طلایی با قدرت نابود کردن زندگی انسان‌ها و البته باس فایت‌هایی است که با ضربات مشت به صورت پاپ الکساندر ششم، به اوج خود می‌رسد.

13- Assassin’s Creed III: Liberation

حتی به عنوان پایین‌ترین بازی این لیست، هنوز هم نمی‌توانیم بگوییم که Liberation بازی «بدی» است. با این حال، این بازی در ابتدا برای پلتفرم Vita ساخته شد و محدودیت‌های سخت‌افزاری این پلتفرم، در طراحی و گیم‌پلی بازی کاملاً تأثیرگذار بوده است (اگرچه در نهایت شاهد انتشار پورت HD آن بودیم). جدا از ویژگی‌های ناقص و دامنه محدود آن، Liberation همچنان حس یک بازی آساسینز کرید را به مخاطب انتقال می‌دهد. مبارزات بازی، تعادلی سرگرم‌کننده بین حمله و دفاع است و داستان، به خوبی در منطقه خاکستری بین آساسین و تمپلارها روایت می‌شود. توانایی Heroine Aveline در استفاده از شخصیت‌های مختلف برای گشت‌وگذار در نیواورلئان، جذابیت آن‌چنانی ندارد اما Liberation حتی اگر فرنچایز را وارد یک قلمرو جدید هیجان‌انگیز نکند، هنوز هم از اکشن مهیج و لذت‌بخشی برخوردار است. بازی Assassin’s Creed III: Liberation در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه سیزدهم را به خود اختصاص می‌دهد.

12- Assassin’s Creed Rogue

Assassin’s Creed Rogue به عنوان دنباله‌ای بر Black Flag، قرار گرفتن در نقش کاپیتان یک کشتی، جستجوی گنج و دزدی دریایی را ادامه می‌دهد. اوج خلاقیت این دفعه سازندگان این است که بازیکن را در نقش یک آساسین تبدیل‌شده به تمپلار قرار دهند که یاران سابق خود را به بهانه انتقام از خیانتی بزرگ، سلاخی می‌کند. و با این حال، با وجود تمام ایده‌هایی که فرصت بازی در نقش یک «ویلن» به وجود می‌آورد، بازی دوباره به برخی از بحث‌های آشنای دست‌وپاگیر فرنچایز در مورد خط مبهم بین خیر و شر و روایت‌هایی در مورد چگونگی نبرد آساسین‌ها و تمپلارها و این که چگونه اعضای فاسد دو طرف، نیت‌های خیرخواهانه را زیر سؤال می‌برند، خلاصه می‌شود.

Rogue نسبت به بلک فلگ، از غنای کمتری برخوردار است. این بازی فاقد محیط‌های جذاب Black Flag است چرا که جزایر گرمسیری، با توندراهای قطبی سرد و بی‌روح جایگزین شده‌اند. تراکم بازی کمتر است و این احساس را به شما می‌دهد که این بازی نسبت به Black Flag، بودجه پایین‌تری داشته است. جاه‌طلبی تجاری بازی هم پایین بود؛ Rogue همراه با Assassin’s Creed Unity منتشر شد که دومی، بودجه بازاریابی را بلعید. اما برای طرفداران Black Flag، تصور یک جدول زمانی که در آن Rogue از حمایتی که شایسته آن بود برخوردار شده و Assassin’s Creed با تمام وجود، از پارکور به دزدی دریایی تبدیل شده است، لذت‌بخش خواهد بود. شاید این تصور در بازی Skull & Bones، سرانجام به واقعیت بدل شود. بازی Assassin’s Creed Rogue در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه دوازدهم را به خود اختصاص می‌دهد.

11- Assassin’s Creed: Revelations

با وجود تهدید دائمی تکراری شدن فرانچایز و احتمال ارتکاب یک اشتباه بزرگ، طراحان Assassin’s Creed تا حد زیادی بازی‌های خود را حول اسکلت مشترک و اثبات‌شده مبارزات مخفی‌کاری سوم‌شخص ادامه دادند. در هر نسخه، یک قهرمان پارکور ماهر در استفاده از تیغه‌های مخفی را شاهد هستیم که حاکمان یک رژیم سیاسی را با پنهان ماندن در میان جمعیت، خرمن کاه و ارتفاعات بالا سلاخی می‌کند تا از نظرها دور بماند. اما بازی Assassin’s Creed: Revelations تا حدی استثنا است. این بازی، به عنوان دنباله مجموعه‌ای عمل می‌کند که به‌خاطر نبردهای مخفی‌کاری زیبایش شناخته می‌شود و از میان تمام ویژگی‌های جدید، ترجیح می‌دهد بمب‌ها را اضافه کند؛ بله درست شنید، بمب؛ آن هم برای شخصیتی که قرار است تا جای ممکن از دید پنهان بماند.

اما حتی اینجا نیز نمی‌توانیم نسبت به بازی Revelations سخت‌گیر باشیم. طراحان در جستجوی راهی برای فرار از تکرار، به دنبال هر چیزی بودند که این بازی را از پیشینیانش متمایز کند. شاید ایده استفاده از بمب‌، شکست‌خورده باشد اما برخی از ایده‌های بازی، نشانه‌هایی از یک پیشرفت بزرگ را در خود داشتند. به ویژه سیستم دفاع از قلعه که به فاصله شش سال بعد، شاهد یک نسخه بهبودیافته از آن در بازی Middle-earth: Shadow of War بودیم. و من تا آنجا پیش خواهم رفت که بگویم Revelations، بهترین شخصیت‌پردازی دزموند را ارائه داد؛ قهرمانی نه چندان دوست‌داشتنی که سال‌ها بر خط زمانی مدرن فرنچایز تسلط داشت.

• برترین قاتلان سری بازی Assassin’s Creed

در مجموعه گسترده‌ای از پازل‌های سه‌بعدی اول‌شخص، بازیکن در فضاهای انتزاعی (شبیه به یک نسخه ناقص از بازی پورتال) گشت‌وگذار می‌کند تا حقایق وجودی عمیق دزموند را کشف کند. در کنار این طرح‌ها، مجموعه‌ای از مونولوگ‌ها هم وجود دارد که زندگی سابق دزموند را به‌عنوان یک فراری در شهر نیویورک، مرور می‌کند. تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر نویسندگی Assassin’s Creed را به جان آپدایک می‌دادند، با چه تجربه‌ای سروکار داشتیم؟ Revelations همان جوابی است که به دنبال آن هستید.

قبل از عرضه این بازی، هر نسخه جدیدی از فرنچایز، به منزله یک گام مهم روبه‌جلو بود. با این حال، Revelations تفاوت چندانی با دیگر ماجراجویی‌های Ezio ندارد و دارای گیم‌پلی سرگرم‌کننده، ماموریت‌های جالب و ارائه سینمایی است. از یک طرف، ویژگی‌های خوب بازی به چشم می‌آید و از طرفی دیگر، اولین زمزمه‌های خستگی فرنچایز شنیده می‌شود. به‌علاوه، اگرچه Revelations به خط داستانی Ezio/Altair پایان می‌دهد اما قوس داستانی زمان حال کاملاً متوقف می‌شود و توضیح کافی به مخاطب ارائه نمی‌دهد. بازی Assassin’s Creed: Revelations در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه یازدهم را به خود اختصاص می‌دهد.

10- Assassin’s Creed 3

Assassin’s Creed 3 یک مجموعه چند ماشینی است؛ انتظارات تجاری از فرنچایز با تمایل تصاعدی ناشر برای گنجاندن محتویات بیشتر برای انجام دادن، تداخل پیدا می‌کند. از طرفی، پیچیدگی فرایند توسعه بازی با تیمی متشکل از صدها نفر که در سراسر جهان پخش شده‌اند، به مانعی دیگر در برابر بازی تبدیل می‌شود. وقتی چراغ‌های استودیوی کانادا خاموش می‌شدند، توسعه‌دهندگان در استودیوی شانگهای، با دندانی تیز به سراغ بازی می‌آمدند و بازی، لحظه‌ای از دست ایده‌پردازانی که در تلاش برای گنجاندن ایده‌های خود بودند، در امان نبود.

از آن زمان به بعد، یوبی‌سافت بازی‌های خود را حول این مدل تولید جهانی توسعه داده است اما بازی Assassin’s Creed 3، بیش از هر نسخه دیگری، قربانی ایده‌های روبه‌رشد است. تیم سازنده، سال‌های زیادی برای ساخت این بازی وقت داشت اما با توجه به اینکه محصول نهایی، یک معجون ترکیبی بود، می‌توان تصور کرد که چقدر از آن زمان تولید، صرف رسمی‌سازی فرایند ساخت عنوانی در این مقیاس بزرگ شده است.

اما این باعث نمی‌شود که Assassin’s Creed 3 مانند Revelations، جذابیت نسخه‌های قبلی را اشتباه درک کند. جایی که Assassin’s Creeds‌های اولیه، بازیکن را به پشت‌بام ویلاها و شهرهای متراکم می‌فرستد، Assassin’s Creed 3 بازیکن را در شهرهای وسیع و جنگل‌های انبوه آمریکای مستعمره‌ای رها می‌کند. استفاده از این فضا، به چرخش‌های داستانی جالبی منجر می‌شود اما Assassin’s Creed 3 هرگز به طور کامل، از سبک بازی ابداعی خود، پشتیبانی نمی‌کند.

قدم گذاشتن در جای پای اتزیو، برای هر قهرمانی کار سختی خواهد بود و کانر به سختی می‌تواند که میراث سلف خود را ادامه دهد. کانر ابتکار زیادی از خودش ندارد و عمدتاً، به ماشینی برای انجام خواسته‌های شخصیت‌های مهم تاریخی تبدیل می‌شود. اما روایت داستان، معقول و باورکردنی است و جدای از این موضوع، المان‌های مهم و جالبی مانند جنگ دریایی و ساخت پایگاه در این نسخه از فرنچایز معرفی می‌شود. شهرهای استعماری و حیات‌وحش بزرگ، به اندازه اروپای رنسانس سرگرم‌کننده نیستند اما Assassin’s Creed 3 بلندپروازانه تلاش می‌کند تا محتوای زیادی ارائه دهد و داستانی پیچیده و دربرگیرنده چندین نسل را روایت کند. بازی Assassin’s Creed 3 در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه دهم را به خود اختصاص می‌دهد.

9- Assassin’s Creed Unity

تا به حال تخریب کنترل شده یک ساختمان قدیمی را دیده‌اید؟ این چیزی است که من را به یاد Assassin’s Creed Unity می‌اندازد. از بین بردن یک ساختار قدیمی، دستاوردی است که به دانش بالا، برنامه‌ریزی دقیق و توجه عمیق به جزئیات نیاز دارد. دیدن این دستاورد، هیجان‌انگیز است اما در پایان روز، تنها چیزی که باقی می‌ماند، گردوخاک و آوار است.

احتمالاً قبلاً نیز داستان‌های ترسناک Unity را شنیده‌اید یا حتی خودتان آن‌ها را تجربه کرده‌اید. هیچ راه دیپلماتیکی برای گفتن آن وجود ندارد، این بازی در زمان انتشار، یک فاجعه تمام‌عیار بود. طرفداران بازی، در چند هفته اول انتشار با مشکلات زیادی روبرو شدند تا جایی که یوبی سافت، رسماً مجبور به عذرخواهی شد. این مشکلات تأثیر مخربی بر تجربه بازی گذاشت اما بخش شگفت‌انگیز کار اینجاست؛ با انتشار آپدیت‌ها و پچ‌های مختلف، یونیتی تبدیل به یک بازی بسیار خوب شد. به علاوه، رابطه بین آرنو و الیز نیز به خوبی به تصویر کشیده شده و یک حس شخصی را به داستان اضافه می‌کند.

Unity اولین بازی Assassin’s Creed بود که برای نسل هشتم کنسول‌ها و سخت‌افزار رایانه‌های شخصی ساخته شد و با وجود اینکه چندین سال از عمرش می‌گذرد، هنوز هم از نظر گرافیکی، جزو بهترین بازی‌های این سری است. یک تجربه بی‌نظیر در میان بازی‌های ویدئویی که به لطف سخت‌افزار جدید و استفاده از ابزارهای خلاقانه، از نظر گرافیکی به یک قالب هنری تحسین‌برانگیز تبدیل می‌شود که از سبک هنری بازی‌های قبلی، فاصله می‌گیرد.

یونیتی همچنین به جای تکیه به سیستم قبلی، یک حالت چندنفره را در رأس کمپین اصلی خود قرار می‌دهد. جایی که بازی‌های اولیه Assassin’s Creed، بازیکن را در نقش رهبر ارتشی از آساسین‌های تحت کنترل هوش مصنوعی قرار می‌دهد، Unity هر بازیکن را به عنوان بخشی از یک تیم هدایت شده توسط انسان، به تصویر می‌کشد. اما به نظر می‌رسد ترکیب چندنفره و ظرافت گرافیکی بازی، هم برای تیم توسعه و هم برای سخت‌افزارهای نسل هشتم، بیش از حد سنگین بوده است. هنوز هم نسخه اولیه 2014، به داشتن باگ‌های خنده‌دار و اعصاب‌خردکن مشهور است.

همانطور که در Revelations، ایرادات بازی در سایه برخی از پیشرفت‌های آن، قابل‌چشم‌پوشی بودند، یونیتی نیز از ایده‌های بزرگی برخوردار است که ارزش تجربه بازی را بالا می‌برند. بازسازی شهر پاریس در طول انقلاب فرانسه، به یکی از جالب‌ترین و پرجنب‌وجوش‌ترین شهرهای این فرنچایز منجر شده است. پس از انتشار ناموفق آن، سازندگان به تدریج ساختمان بزرگ خود را از زیر آوار بازسازی کردند. به فاصله چند سال بعد، وضعیت بازی به اندازه کافی خوب است که می‌توان بدون ترس از فروریختن، دوباره از آن بازدید کرد. بازی Assassin’s Creed Unity در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه نهم را به خود اختصاص می‌دهد.

8- Assassin’s Creed Origins

Assassin’s Creed Origins تا حدودی من را به یاد نسخه اول Assassin’s Creed می‌اندازد. این بازی با تغییرات بزرگی در سیستم مبارزات و گشت‌وگذار در جهان‌ بازی همراه بود و ممکن است خود را به عنوان یک پیش‌نویس اصلی برای بازی‌های Assassin’s Creed در ده سال آینده معرفی کند. در عین حال، بازی کمتر شبیه به یک ایده جدید جاه‌طلبانه و ناآشنا و بیشتر شبیه آلبومی از پرطرفدارترین ویژگی‌های بازی‌ها است. همه چیز در این بازی وجود دارد و تقریباً همه چیز، به خوبی پیاده‌سازی شده است. فقط این حس را به شما می‌دهد که قبلاً همه آن را دیده‌اید؛ شاید نه در این فرنچایز اما در جایی دیگر.

با این حال، چیزی که به بازی طراوت می‌بخشد، محیط و شخصیت‌های آن است. اگرچه داستان گاهی اوقات از مسیر خارج می‌شود اما مکان‌ها و شخصیت‌های بازی، تغییری خوشایند نسبت به حال و هوای عمدتاً اروپایی بازی‌های قبلی بود. Assassin’s Creed هر زمان که به تاریخچه‌ای قابل بازی تبدیل شده است، موفق عمل کرده و چقدر عالی است که این بار هم از یک مکان جدید دیدن می‌کنید.

هر قسمت در این سری، تغییراتی را در فرمول ایجاد می‌کند اما Origins، بیشترین تغییر را نسبت به قسمت‌های قبلی داشت. با طراحی مجدد بخش مبارزات و سیستم پیشرفت بازیکن، اضافه شدن عناصری مانند تجهیزات طبقه‌بندی‌شده، لول بازیکن و درخت مهارت‌های توسعه‌یافته، Origins قدم‌هایی را به سمت ژانر نقش‌آفرینی برمی‌دارد. علی‌رغم این تغییرات، Origins همچنان دارای ویژگی‌های بارز فرنچایز است؛ مانند فضای جذاب مصری و نبرد بین جناح‌هایی که برای قدرت رقابت می‌کنند. در حالی که این بازی، جسورانه وارد فضاهای جدیدی می‌شود اما با موفقیت‌های بسیاری همراه است. بازی Assassin’s Creed Origins در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه هشتم را به خود اختصاص می‌دهد.

7- Assassin’s Creed

چیزی که نسخه اول Assassin’s Creed را (به‌غیراز شخصیت‌های به‌یادماندنی آن) ارزشمند می‌کند، این حس غیرقابل‌توضیح است که شما را در بحبوحه یک رویداد تاریخی مهم قرار می‌دهد. خود را به جای مدیرعامل یوبی‌سافت در سال 2004 قرار دهید؛ بزرگ‌ترین بازی‌های روی کره زمین عبارت‌اند از Half-Life 2، World of Warcraft و Grand Theft Auto. حال پاتریک دسیلت، مردی که آثار قبلی او شامل Prince of Persia: The Sands of Time و یک بازی Donald Duck است، ایده یک فرنچایز جدید را ارائه می‌دهد که به نوعی شبیه Grand Theft Auto است. با این تفاوت که هیچ اسلحه یا ماشین یا آهنگ پاپ یا فضاهای چندنفره بزرگی ندارد!

حوادث بازی در سرزمین مقدس سال 1191 روی می‌دهد. ​​بازیکن نقش یک قاتل مخفی در یک تشکیلات سیاسی مخفی را بر عهده می‌گیرد. با این حال، بازیکن در نقش شخصیت دیگری به نام دزموند در زمان حال بازی می‌کند که اتصال به یک دستگاه، به او اجازه می‌دهد تا «خاطرات ژنتیکی» نسل خونی‌اش را دوباره زنده کند. از طرفی، هم در گذشته و هم در زمان حال، جستجوی بزرگی برای یافتن یک آیتم خاص با الهام از سیب باغ عدن که قدرت کنترل ذهن انسان‌ها را دارد، آغاز شده است.

در نهایت این ایده اجرایی و منتشر شد. بازی نقدهای متوسط ​​تا نیمه مثبتی را دریافت کرد که عمدتاً از فقدان محتویات قابل انجام حکایت داشتند اما این بازی، حتی قبل از انتشار نیز سروصدای زیادی ایجاد کرده بود. یوبی‌سافت منابع خود را چهار برابر کرد و دنباله‌ها و اسپین‌آف‌ها و محتویات کافی را به بازی‌های بعدی اضافه کرد؛ تا جایی که این بار منتقدان می‌گفتند که این فرنچایز ماموریت‌های جانبی بیش از حد، حالت‌های بسیار زیاد و در نهایت، بازی‌های بسیار زیادی دارد. با مرور مجدد Assassin’s Creed اصلی، یک ارائه درخشان از مفهوم اصلی فرنچایز را دوباره کشف خواهید کرد؛ سادگی آن باعث می‌شود تقریباً غیرقابل‌تشخیص باشد. محتویاتی زیادی برای دیدن و انجام دادن وجود ندارد و بازی، مانند قطره‌چکانی پر از ایده‌های قوی و مختلف است که تنها چند قطره از آن را به خورد مخاطب می‌دهد.

Assassin’s Creed اصلی ممکن است همه سیستم‌های توسعه‌یافته نسخه‌های بعدی را نداشته باشد، اما دید و هدفی واضح دارد که استادانه اجرا شده است. جهان‌بازهای دیگر آن دوره، به شهرهای معاصر پرداخته بودند اما یوبی سافت، با غوطه‌ورکردن بازیکنان در یک دنیای باستانی وسیع و مرموز که امروزه نیز جذاب است، این قالب را در هم شکست. ترکیبی از مخفی‌کاری و اکشن شما را تشویق می‌کند، در حالی که حواستان به محیط اطرافتان است، به گشت‌وگذار در جهان‌بازی بپردازید. ماموریت‌های ترور ممکن است تکراری شوند اما نکات داستانی بزرگ‌تر، بازیکنان را تا آخر بازی سرگرم نگه می‌دارد. این بازی در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه هفتم را به خود اختصاص می‌دهد.

6- Assassin’s Creed Syndicate

Assassin’s Creed Syndicate تا حد زیادی به اهداف ناتمام نسخه قبل از خود یعنی Unity، جامه عمل می‌پوشاند. با این حال، Syndicate بازگشت به فرمی است که از سبک مخفی‌کاری بازی‌های اولیه Assassin’s Creed و انتقال آن‌ها به یک درام جنایی دوران ویکتوریا استفاده می‌کند. مطمئناً، لندن Syndicate نسبت به پاریس یونیتی، از نظر بصری، کیفیت پایین‌تری دارد و مأموریت‌های آن، از یک فرمول ثابت پیروی می‌کنند اما همه چیز، به اندازه کافی خوب کار می‌کند. استفاده از دو قهرمان (یک مرد جنگجو و یک زن مخفی‌کار) به بازی اجازه می‌دهد تا روش‌های مختلفی را در مبارزات پیاده‌سازی کند. در پایان، بازی تحت‌فشار ماموریت‌های رفت و برگشتی، سیستم مبارزات قدیمی و فهرست سنگینی از کارهای تکراری قرار می‌گیرد اما Syndicate هنوز هم یک تجربه لذت‌بخش است، حتی اگر دوباره شما را به یک مکان آشنا بکشاند.

Syndicate ویژگی‌های بازی‌های قبلی را بررسی می‌کند و نمایش تقریباً کاملی از تجربه Assassin’s Creed با «سبک کلاسیک» ارائه می‌دهد. ماموریت‌های ترور که با دقت طراحی شده (با کشتارهای منحصربه‌فرد) و محیط ویکتوریایی جذاب، از نکات برجسته‌ای هستند که طرفداران انتظار دارند. با این حال این ماجراجویی، شگفتی‌های دیگری هم دارد. زیپ‌لاین‌ها به روشی جدید برای گشت‌وگذار در جهان‌بازی تبدیل می‌شوند و سیستم ارتقا، به شما راهی رضایت‌بخش برای گسترش توانایی‌های شخصیت‌های دوقلوی Jacob و Evie Frye می‌دهد. بازی Assassin’s Creed Syndicate در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه ششم را به خود اختصاص می‌دهد.

5- Assassin’s Creed Valhalla

نقشه بازی Assassin’s Creed Valhalla ممکن است در مقایسه با نقشه عظیم Odyssey و Black Flag کوچک‌تر به نظر برسد اما مسلماً محتوای آن بیشتر از هر بازی Assassin’s Creed دیگری است. نقشه انگلستان و دو قلمرو اساطیری (که به لطف بسته گسترش‌دهنده 40 ساعته در سال 2022، به زودی به سه قلمرو می‌رسد) و همچنین نقشه ایرلند به لطف بسته الحاقی Wrath of the Druids، کاملاً کافی به نظر می‌رسد. خواه قایقرانی در سواحل رودخانه‌های انگلیسی باشد، خواه غارت و تاراج کردن به سبک یک پادشاه وایکینگ، خواه ترور اعضای گروه باستانی در حومه شهر باشد و خواه شکار در حیات‌وحش نروژ، در هر صورت Valhalla، اوقات خوشی را برای مخاطب رقم می‌زند.

• نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Valhalla

این بازی مانند دو نسخه نقش‌آفرینی و جهان‌باز قبلی، برای کسانی که به نبرد قدیمی Assassins  و  Templar علاقه‌مند هستند، داستان‌هایی را روایت می‌کند و دارای ویژگی‌های مهمی است که می‌تواند آینده بازی‌های Assassin’s Creed را شکل دهد. اما در دل والهالا، داستانی از خانواده، فداکاری و انتقام وجود دارد و اگر به صدها ساعت تجربه Assassin’s Creed نیاز دارید، Valhalla عنوانی است که باید خریداری کنید. بازی Assassin’s Creed Valhalla در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه پنجم را به خود اختصاص می‌دهد.

4- Assassin’s Creed Odyssey

اگر Origins به منزله یک فندانسیون باشد، Odyssey خودِ خانه است. این بازی با یک نقشه بی‌نقص و بزرگ، تاکید بیشتر بر مبارزات تن‌به‌تن و المان‌های نقش‌آفرینی عمیق‌تر، به خوبی بر فندانسیون Origins ساخته شده است. تغییرات آن به اندازه تغییرات نسخه قبلی چشمگیر نیست اما به‌طورکلی، تجربه راحت‌تری را ارائه می‌دهد. درام‌های خانوادگی بزرگ، یکی از کارهایی است که Assassin’s Creed به بهترین نحو انجام می‌دهد. حماسه خانوادگی اودیسه اما از یک پس‌زمینه حماسی نیز بهره می‌برد. داستان در طول ساعت‌ها تلاش، به‌طور قطره‌ای به خورد بازیکن داده می‌شود تا جایی که دامنه آن گاهی اوقات بسیار طولانی به نظر می‌رسد.

اما برای کسانی که اهمیتی به گذر زمان نمی‌دهند، بازی از محتویات دوست‌داشتنی بسیاری برخوردار است. کاساندرا و الکسیوس، شخصیت‌های قوی و توسعه‌یافته‌ای هستند و شما می‌توانید برای اولین بار در یک بازی Assassin’s Cree، یک شخصیت قابل بازی انتخاب کنید. یوبی‌سافت به خوبی توانست این موضوع را در افسانه‌های قدیمی فرنچایز ادغام کند. Odyssey عنوانی است که وظیفه‌ای دیگر به عنوان یک تجربه گردشگری تاریخی دارد. یونان باستان دارای صخره‌های مرتفع، مناظری که کیلومترها ادامه دارد و سواحل ماسه‌ای سفیدرنگ است و خوشبختانه، یک حالت photo mode نیز در بازی تعبیه شده تا ساعت‌ها مشغول ثبت مناظر اطراف خود باشید.

مهم‌تر از همه، دستاورد واقعی Odyssey این است که نشان می‌دهد یک فرنچایز بزرگ قدیمی، می‌تواند با موفقیت تغییر کند. این چیزی نیست که قبلاً فرنچایزهای بزرگ دیگر انجام نداده باشند اما Odyssey در انجام آن، دقت، مهارت و اشتیاق بالایی نشان می‌دهد. بازی Assassin’s Creed Odyssey در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه چهارم را به خود اختصاص می‌دهد.

3- Assassin’s Creed 2

Assassin’s Creed 2 یک معجون «همه‌چیزتمام» است؛ یک تعادل کامل بین ایده اثبات‌شده Assassin’s Creed و بازی جلایافته‌ی Assassin’s Creed: Brotherhood. خیلی‌ها به شما خواهند گفت که این بازی، نقطه اوج فرنچایز است و این موضوع، به اندازه کافی منطقی به نظر می‌رسد. فضای بازی که شامل ونیز، واتیکان و حومه توسکان می‌شود، متنوع و رنگارنگ است؛ در حالی که هم‌عصرانش به خاطر استاندارد کردن شوترهای اول و سوم‌شخص با پالت رنگی نچسب و بی‌روح به یاد می‌آیند.

Assassin’s Creed II که به طور کامل سبک جهان‌باز را در بر می‌گیرد، شهرهای متراکم‌تری را برای گشت‌وگذار، فعالیت‌های بیشتری برای انجام دادن و سیستم مبارزه‌ای جذاب‌تری به بازیکنان می‌دهد. معرفی اتزیو که تا به امروز شناخته‌شده‌ترین قهرمان سری است، تنها یکی از نقاط قوت AC II است. این بازی همچنین عناصر کلیدی دیگری را معرفی می‌کند؛ مانند ساخت و ارتقاء یک پایگاه مرکزی، یافتن آیتم‌های قابل جمع‌آوری و کسب درآمد در طول زمان. این نسخه همچنین یک اثر گرافیکی است که شکوه ایتالیای رنسانس را به طور کامل بازسازی می‌کند؛ از کلیساهای سر به فلک کشیده گرفته تا آبراه‌های پیچ‌درپیچ.

در این نسخه، فرنچایز کاملاً متعهد به یک تئوری توطئه بدبینانه است که مانند همه بازی‌های بزرگ، احساس می‌کنید که با صداقتی عمیق به آن پرداخته شده است. Assassin’s Creed 2 همچنین شروع یک سه‌گانه فوق‌العاده با Ezio بود؛ یک آساسین ایتالیایی سرکش، صاحب‌سبک و کاریزماتیک که سایر قهرمان‌های فرنچایز هرگز نتوانستند به محبوبیت او برسند. بازی Assassin’s Creed 2 در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه سوم را به خود اختصاص می‌دهد.

2- Assassin’s Creed 4: Black Flag

بسیاری از بازی‌های Assassin’s Creed تلاش کردند تا با آزمون‌وخطا، از فرمول قدیمی فرنچایز فاصله بگیرند اما در این بازی، سازندگان کمی فراتر رفته و همه چیز را به قمار می‌گذارند و در نهایت، موفق هم می‌شوند. این که از طرفداران خواسته شود تا ده‌ها ساعت به کاپیتانی یک کشتی بزرگ دزدان دریایی بپردازند، کاملاً برخلاف تمرکز فرنچایز بر مخفی‌کاری، سرعت و ارتش یک‌نفره در بازی‌های قبلی بود. به نظر می‌رسد که موفقیت بازی Assassin’s Creed 4: Black Flag، یک دلیل ساده داشته باشد؛ این بازی با ارائه یک حس حیرت‌انگیز از جهت‌یابی و دستیابی به هدف ساخته شده است که برتری کلی خود را مدیون آن است.

کلبه‌های دریایی، پوشش گیاهی سرسبز، آب‌وهوای مواج اقیانوسی، احساس مالکیت کشتی و سایر نقاط قوت بازی با هم ترکیب می‌شود تا یک تجربه عالی را ارائه دهند. خط زمانی مدرن تا حد زیادی به حاشیه رفته است و در نتیجه Black Flag، مانند یک نسخه جداگانه به نظر می‌رسد که هیچ تعهدی به چیزی غیر از خود ندارد. مایه شرمساری است که میراث این بازی به جای یک اسپین آف جهان‌باز بزرگ، به یک بازی چندنفره ختم می‌شود اما شاید Black Flag، به دلیل همین کمیاب بودنش است که تازگی خود را حفظ می‌کند. یوبی سافت به جای اینکه این کشتی را در دریا نگه دارد، به سراغ صندوق گنج اصلی خود بازگشت و از آن زمان تا کنون، آن را غارت می‌کند. بازی Assassin’s Creed 4: Black Flag در رتبه بندی بازی‌ های Assassin’s Creed جایگاه دوم را به خود اختصاص می‌دهد.

1- Assassin’s Creed: Brotherhood

برای یک مجموعه تلویزیونی یا یک فرنچایز بازی ویدئویی، مشکلی نیست که سازندگان به محتویات و خاطرات خوش طرفداران در قسمت‌های قبلی تکیه کنند. این کار شاید درست به نظر نرسد اما شخصاً احساس می‌کنم لحظه‌ای که یک اثر داستانی، وارد این مرحله شود، از خودش فراتر می‌رود و به نهایت پتانسیلش می‌رسد. رسیدن به این مرحله زمانی اتفاق می‌افتد که سازندگان، آن‌قدر بر منطق درونی یک داستان فشار وارد کنند که برای همیشه آن را در هم بشکنند. مثل خمیردندانی که بیش از حد فشار داده‌ایم و دیگر نتوانیم محتوای اضافی را به داخلش بازگردانیم.

در صنعت فیلم، از این موضوع با اصطلاح «پرش کوسه» یاد می‌شود. این اصطلاح از یکی از قسمت‌های سریال Happy Days سرچشمه می‌گیرد که در آن فونزی با یک تخته اسکی، از روی یک کوسه می‌پرد. تا این مرحله، نویسندگان فونزی را یک شخصیت به شدت خونسرد توصیف کرده بودند و پریدن از روی یک کوسه، نقطه پایان این شخصیت بود؛ این جالب‌ترین کاری بود که فونزی می‌توانست انجام دهد. نویسندگان، این قهرمان کوچک را یک‌شبه، به یک سلبریتی عجیب‌وغریب تبدیل می‌کنند و با این کار، شخصیت او را از بین می‌برند. Assassin’s Creed: Brotherhood لحظه پرش کوسه برای فرنچایز است؛ اوج تلاش سازندگان برای برطرف کردن انتقاداتی که از همان نسخه اول فرنچایز، مطرح شده بود.

Brotherhood تعادل تقریباً کاملی بین استفاده از نقاط قوت بازی‌های قبلی و ارائه ویژگی‌های جدید برقرار می‌کند. در حالی که شاهد بازگشت بسیاری از المان‌های AC II هستیم، مکانیزم‌های جدید Brotherhood به این فرمول کمک می‌کند که به تجربه‌ای عمیق‌تر و باارزش‌تر تبدیل شود. شما می‌توانید در مبارزات تهاجمی‌تر باشید و به جای اینکه منتظر حمله حریفان باشید، آن‌ها را به صورت زنجیره‌ای از پای درآورید. اتزیو به جای ارتقاء یک پایگاه، کل شهر رم را بازسازی و قلمروهایی را برای افزایش نفوذ آساسین‌ها ایجاد می‌کند. او همچنین افراد مبتدی را به خدمت می‌گیرد و آن‌ها را در جریان مبارزات فرامی‌خواند و یا آن‌ها را به مأموریت‌هایی می‌فرستد که به صورت خودکار در زمان واقعی انجام می‌شوند. این لایه مدیریتی باعث می‌شود که بازیکنان احساس کنند چیزی بیشتر از یک قاتل پنهان در میان جمعیت هستند.

شما می‌توانید آساسین‌های همکار را استخدام کنید. شما می‌توانید رم را مانند رئیسِ گروهی از یاغیان اداره کنید. می‌توانید ترورهای اسب به اسب انجام دهید. مبارزات بازی سریع‌تر است و سلاح‌ها مرگبارتر هستند؛ از جمله کمان زهی که در اصل نقش یک تفنگ را دارد. نقشه بازی مملو از فعالیت‌هایی است که باید انجام دهید و افرادی که باید به قتل برسانید. در زمان انتشار، زیاد بودن محتویات بازی، برای طرفداران بسیار خوشایند بود؛ بی‌خبر از آن که فرنچایز از کوسه پریده است و دیگر چیز جدیدی برای ارائه در قسمت‌های بعدی ندارد.

سری Assassin’s Creed در سال 2007 عرضه شد و از آن زمان به بعد، این سری به یکی از فرنچایزهای اصلی صنعت بازی تبدیل شده است. برای چندین سال، مجموعه آساسینز کرید، هرساله شاهد انتشار نسخه جدیدی بود که گهگاه به کیفیت آن لطمه وارد می‌کرد اما تاریخ طولانی فرنچایز، به بازی‌های لذت‌بخش و سرگرم‌کننده‌ای از مجموعه Assassin’s Creed منجر شده است. در این مقاله، نگاهی به تاریخ 15 ساله این فرنچایز داشتیم و به رتبه بندی بازی‌های Assassin’s Creed بر اساس کیفیت پرداختیم.

منبع: Gameinformer